ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

86 เข้าไปเป็นฤาษีลิงดา และขบวนทั้งหมดจะเป็นอะไรน่ะไม่ทราบ เพราะว่าผู้นาเป็นลิง และก็เป็น ลิงที่มีความเคารพแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างยิ่ง คือเรียกว่าไม่เคารพในโลกียธรรม เคารพแต่เฉพาะโลกุตรธรรม แค่นั้นพระสงฆ์องค์เจ้าทั้งหลายที่ยังมีความประพฤติปฏิบัติ มี ความพอใจอยู่ในโลกียธรรม หรือเรียกว่าพอใจในโลกธรรม คือพอใจในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข คณะของฤาษีทั้งหมดจะเป็นผู้หญิงผู้ชายก็ตาม ก็เรียกว่าไม่อยากบูชา พูดกันตรงๆ เพราะจะบูชา ไปทาเกลืออะไร ไอ้ตัวเองก็หมกมุ่นอยู่ในโลกเต็มไปด้วยความสกปรกโสมมไปด้วยกิเลส ตัณหาอุปาทานมันก็เต็มทีอยู่แล้ว แล้วอารมณ์แล้วกรรมที่ทาก็มักจะน้อมไปในด้านอกุศลกรรม นี่ถ้าหากว่าเรายังจะพากันบูชาพวกที่ยังสกปรกอยู่ เราก็จะสกปรกต่อไป จึงตั้งใจบูชาท่านผู้ สะอาด จึงได้พากันเดินทางไปในที่ต่างๆ หาพระที่สะอาดบูชา เพื่อว่าความสะอาดของท่านจะได้ ติดตัวติดใจของเราบ้าง แต่การไปคราวนี้ก็ไม่เสียผล เพราะว่าบรรดาท่านพุทธศาสนิกชนทุกท่าน มีจิตน้อมไปด้วยกุศลจริงๆ เรื่องการยศถาบรรดาศักดิ์ ถือเนื้อถือตัว มีมานะทิษฐิ ไม่มีสาหรับ คณะที่เดินทางไป แต่บุคคลที่น่าสนใจอย่างยิ่งเป็นพิเศษ ก็คือ เรือเอกภุชงค์ คนนี้เป็นนาร่อง ตามปกติเขาบอกว่าทหารเรือที่กินเหล้าเก่ง แล้วปกติเธอก็เป็นอย่างนั้น จนกระทั่งภรรยาหนักใจ แต่การหนักใจก็ไม่ได้หมายถึงว่าสามีกินเหล้าแล้วก็เลวจนเกินไป ไม่ใช่อย่างนั้น หนักใจว่าการ กินเหล้าแล้วไอ้ความเมามายมันปรากฏจะเกิดความประมาทขึ้นมาได้ เมื่อไปนมัสการบรรดา พระที่สะอาดทั้งหลายแล้วกลับมาปรากฏว่า เรือเอกภุชงค์ไม่ยอมดื่มสุราเมรัยเด็ดขาด ถึงแม้ว่าจะ มีการเลี้ยงใดๆ ก็ตามปรากฏว่าเธอดื่มเฉพาะน ้าส้มแทนสุรา นี่แหละบรรดาผู้อ่าน การไป นมัสการพระที่มีความสะอาด แต่ก็เป็นสาวกขององค์สมเด็จพระบรมโลกนาถศาสดาสัมมาสัม พุทธเจ้าจริงๆ บรรดาท่านพุทธบริษัทชายหญิงย่อมมีประโยชน์อย่างนี้ ในการบูชาคนดี ความดีก็ เข้าถึง การที่เราบูชาพระที่นิยมไปด้วยโลกียวิสัย มีความเมาในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มันจึงละ อะไรกันไม่ได้ นี่การไปคราวนี้เราจะเห็นได้ว่า คนทุกคนน่ะมีฐานะไม่เสมอกัน มีเผ่าพันธุ์ ไม่เสมอกัน มีศักดิ์ศรีไม่เสมอกัน ตามวิธีการของโลก หรือตามแนวทางของโลก แต่ทว่าการไป คราวนี้ทุกคนวางหมดทุกอย่าง ทาตนเป็นพุทธศาสนิกชนเสมอกัน ถือว่าเป็นพี่เป็นน้องกันจริงๆ