ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

84 บริษัททั้งหลายมากหน้าหลายตาด้วยกันมานั่งคุยด้วยช่วยเป็นเพื่อน เป็นอันว่าการไปคราวนี้เป็น มิ่งมงคลอย่างยิ่ง ในขณะที่บริษัทของลิงและบริษัทคณะอื่นนั่งอยู่ที่หน้าหลวงพ่อแหวนก็เห็น พระสาคัญองค์หนึ่งจัดว่าสาคัญมากที่สุดในพระพุทธศาสนามาเป็นประธานอยู่ ปรากฏว่ายืนอยู่ ข้างหน้าหลวงพ่อแหวนโดยใกล้ชิด จึงน้อมจิตนมัสการถามว่าบรรดาบริษัททั้งหลายที่มา นมัสการหลวงพ่อแหวนนี้จะมีผลเป็นประการใด พระที่มีความสาคัญใหญ่ท่านตรัสว่า คนถ้าเขา บูชาพระอรหันต์เขาก็เป็นพระอรหันต์ด้วย ถ้าบูชาเปรตเขาก็เป็นเปรตด้วย บูชาสัตว์นรกก็เป็น สัตว์นรกด้วย ทีนี้ถามว่าท่านว่าบูชาพระอรหันต์บูชาอย่างไร ท่านก็เลยบอกว่าบูชาธรรมที่เขา ทรงไว้ ไม่ใช้บูชาตัว สาหรับหลวงพ่อแหวนนี้ เมื่อเข้าไปบูชาใหม่ๆ ท่านบอกว่าท่านเป็นไข้หวัด ก็เลยถาม ว่าไข้หวัด กินตัวหรือกินใจ ท่านก็บอกว่ากินตัว ท่านบอกว่าอาการป่วยไข้ไม่สบายมันเป็น กรรม ถามท่านว่า “หลวงพ่อกาไว้มากหรือขอรับ” ท่านบอกว่ากาไว้นิดหน่อย แต่ว่าการพูดกัน พูดด้วยวาจากันเบาๆ คนห่างออกไปสัก ๒ เมตรฟังไม่ได้ยิน แต่ว่าจะว่าตะโกนเสียงโหวกๆ มา ทราบตอนหลังคนเขาบอกว่าหลวงพ่อแหวนหูท่านดับมานานแล้ว แต่วันนั้นก็แปลกพูดเสียงเบา ที่สุดท่านได้ยิน แล้วก็ตอบตรงตามความมุ่งหมาย จะว่าหูหลวงพ่อแหวนท่านดับได้ยังไง หรือว่า ประสาทหูท่านดับใจของท่านไม่ดับ อันนี้ก็ขอให้ท่านผู้อ่านพิจารณาเอาเองก็แล้วกัน เอาละ สัญญาณบอกเวลา ๓๐ นาทีหมดแล้ว เรื่องดอยแม่ปั๋งและหลวงพ่อแหวนก็ขอยุติไว้แต่เพียงเท่านี้ ตอนหน้าจะว่ากันถึงเรื่องพระธาตุหริภุญไชย พระบาทตากผ้าแล้วก็วัดป่า วัดวนาราม น ้าบ่อ หลวง สาหรับตอนนี้ก็ยุติไว้ตามเวลาที่กาหนดไว้แต่เพียงเท่านี้