ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

77 บทที่ ๗ ดอยแม่ปั๋ง ดอยแม่ปั๋งหรือว่าดอยสีม่วง คาว่า “ปั๋ง” ภาษาภาคเหนือแปลว่า “สีม่วง” ใช่หรือไม่ใช่ก็ ตามใจคนฟัง ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าคนพูดหรือว่าคนอื่นว่าอย่างนี้ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง เดินทางจากสานักงานของหลวงพ่อสิม มาลงที่ตลาดเชียงดาว ดร.ปริญญา นุตาลัย ได้สั่งอาหาร เขาไว้ที่นั่น พวกเราเหล่าบริษัททั้งหลายเดินชมตลาดเชียงดาว ลิงชมตลาด ไม่ใช่พญาน้อยชม ตลาด ชมไปชมมา ชมมาแล้วก็ชมไป เพราะอะไร ทาไมถึงไปๆ มาๆ มาๆ แล้วก็ไปๆ เพราะว่า ตลาดเชียงดาวเป็นตลาดเล็กๆ ไม่ใช่ตลาดใหญ่ เดินไม่ถึง ๓ นาทีก็สุดตลาด เดินไปเดินมา เดิน มาเดินไป พบร้านอาหารใหญ่ที่เขาสั่งอาหารเข้า ก็เลยเดินเข้าไปที่หลังร้านไปหาส้วม นี่แหละ อ้ายกฎธรรมดาของคนหรือลิงหรือสัตว์มันก็เหมือนกัน การปวดอุจจาระปัสสาวะเป็นนิพัทธ ทุกข์ พระพุทธเจ้าว่าเป็นทุกข์ประจาทุกเนืองนิตย์ ที่คนเราไม่ได้คิดว่าเป็นทุกข์เพราะมันเป็นเสีย จนชิน การหิวเป็นทุกข์ การปวดอุจจาระปัสสาวะเป็นทุกข์ ความหนาวเป็นทุกข์ ความร้อนเป็น ทุกข์ การประกอบการงานเป็นทุกข์ การป่วยไข้ไม่สบายเป็นทุกข์ การพลัดพรากจากของรักของ ชอบใจเป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์ แต่ว่าไอ้ทุกข์มีจริงเป็นประจา มีใครคิดว่ามันเป็นทุกข์บ้าง หรือเปล่า ถ้าเห็นว่ามันเป็นทุกข์แล้วก็วางทุกข์เสียได้ ถือว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา การเกิดมา เกิด เพราะความโง่ อย่างที่หลวงพ่อบุดดาฯ ท่านพูด แต่ความจริงพระอริยบุคคลทุกองค์ท่านก็พูด เหมือนกันทุกคน หลวงพ่อบุดดาท่านพาบริษัทมาหา ท่านก็เลยบอกว่าไอ้คนที่เกิดมาทุกคนน่ะ มันเกิดเพราะความโง่ ถ้ามันไม่โง่มันไม่เกิด เพราะเกิดมาแล้วมันมีทุกข์ แล้วก็อยากจะเกิดต่อไป มันโง่ต่อไปอีก ก็เลยเรียนถามท่านว่า แล้วหลวงพ่อเกิดมาทาไมล่ะถ้ารู้ว่าโง่ ท่านก็บอกว่าเพราะ มันโง่น่ะซิ มันถึงเกิด และก็ถามต่อไป แล้วจะเกิดอีกไม้ ท่านก็เลยตอบว่าข้าไม่อยากเกิดอีกแล้ว ไม่อยากจะโง่ ถ้ามันจะขืนโง่ต่อไปก็ตามใจฉัน พระที่พูดแบบนี้เป็นพระอะไร ใครเข้าใจว่า อย่างไรก็ตามใจคนอื่น ลิงไม่พูด ลิงไม่บอก นี่เราเดินทางกันไกลถึงสานักของหลวงพ่อแหวน ของหลวงปู่แหวน ดอยแม่ปั๋งพอไป ถึงแล้วก็พบร้อยตารวจโทอรรณพฯ นายตารวจตระเวนชายแดนคอยอยู่ก่อน คนนี้ดีมาก มีจริยา