ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

76 มันสบาย ลิงมีน ้าใจไม่เท่าคน ลิงไม่มีความโลภ ความโกรธ ความหลงเสมอด้วยคน แต่ไม่ใช่ลิง ดีกว่าคน ลิงเลวกว่าคน เพราะว่าลิงไม่ปฏิบัติเหมือนคน ลิงเป็นฤาษีทรัพย์สินส่วนตัวไม่มี ใคร เขาให้มาลิงก็จัดเป็นสาธารณประโยชน์ นี่ถ้าจะกล่าวโทษว่าลิงเลวก็ยอมรับเหมือนกัน เป็นอันว่าถึงเวลาตอนเช้า พ.อ.ชวาล ก็นาอาหารไปเลี้ยงฝูงลิง คือบริษัทของลิงต่อไป ครั้นได้เวลาสมควรก็ลาท่านเดินทางกลับ แต่ว่าจริยาตอนนี้ของท่านบรรดาท่านพุทธบริษัท มี ความดีความชั่วเป็นประการใด หลวงพ่อสิมจะเป็นพระอริยะหรือเปล่า ก็ไปถามท่านเองก็แล้ว กัน ขอทิ้งท้ายไว้แต่เพียงว่า หลงพ่อสิมฯ เป็นสุปฏิปันโนแท้ หมายความว่าเป็นพระที่ประพฤติ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแท้ ดร.สุจิตฯ ต้องการจะบวชและต้องการจะมาอยู่กับอาตมา ยังได้บอกไป ว่าควรจะไปอยู่กับหลวงพ่อสิม เท่าที่มีพระเคยมาอยู่กับอาตมา ๒ – ๓ เดือนไปพบเข้าที่นั่น ท่าน บอกว่ามาอยู่ ๒ – ๓ วันแล้ว ก็เลยบอกว่า ถ้าอยู่ที่นี่แล้วไม่ต้องไปที่ไหนอีก ถ้าคุณเอาดี ความดี จากหลวงพ่อสิมครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว ก็ชื่อว่าคุณเป็นสาวกขององค์สมเด็จพระประทีปแก้ว ครบถ้วนบริบูรณ์ ฉะนั้นนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่ต้องเดินทางไปหาความดีที่ไหน อยู่กับ หลวงพ่อสิมนี่พอ และก็ได้กราบเรียนหลวงพ่อสิมว่า ต่อแต่นี้ไป ถ้าผมเห็นบุคคลใดมีจริยา พอสมควร จะส่งมาที่นี่ ท่านก็ยอมรับ เอาละ ท่านผู้อ่าน เรื่องราวของถ ้าผาปล่อง สัญญาณบอก เวลา ๓๐ นาทีหมดแล้วก็ขอยุติไว้แต่เพียงเท่านี้ ต่อจากนี้ไปก็จะเดินทางต่อไปหาหลวงพ่อแหวน ที่อะไร เขาเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ อะไร ดอยแม่ปั๋ง ดอนแม่ปั๋ง ดอยหรือดอนแม่ปั๋ง เอาละ สาหรับ เรื่องราวของถ ้าผาปล่อง ก็ยุติไว้แต่เพียงเท่านี้