ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

70 ถือว่าเป็นทั้งน้องทั้งลูก เพราะอะไร เพราะว่านิสัยของเธอเป็นอย่างนั้น การแสดงออกของด้าน จริยา ไม่เคยวางท่าวางทาง บางทีก็ทาตัวเหมือนน้อง บางทีก็ทาตัวเหมือนลูก ก็เลยถือว่าเป็นทั้ง น้องทั้งลูก แต่เอ จะเอาพวกคุณหญิงคุณนายเขามาเป็นน้อง เป็นลูกลิงนี่มันจะดีหรือนี่ เขาเป็นคน กันเต็มศักดิ์ศรีจะเขาเป็นสัตว์เดรัจฉานยังไงกัน ถ้าเราคิดอย่างนั้น มีใครคิดแบบนั้นละก็ขออภัย ด้วยนะ เขียนแก้ไว้ให้ด้วยว่า ไม่ใช่ ถ้าหากว่าไม่มีใครเขารังเกียจละก็เขียนไปตามนี้ก็แล้วกัน สาหรับท่านที่ถอดเทป วันนั้นเป็นอันว่าคุณหญิงเยาวมาลย์ก็ดี ทุกคนก็ดี ที่ไม่เคยบุกป่าฝ่าดง ก็เป็นคนที่เต็มไป ด้วยวิริยะอุตสาหะที่ตั้งใจจะไปไหว้พระที่ได้นามว่า สุปฏิปันโน อันนี้ไม่ขอพยากรณ์ว่าหลวง พ่อสิมเป็นอะไรนะ ใครอยากจะรู้ว่าหลวงพ่อสิมเป็นพระชั้นไหนละก็ไปดูกันเอาเอง แล้วก็ข่าว เขาบอกว่าพระภาคเหนือก็ดี พระภาคอีสานก็ดี มีคนทั้งหลายเข้าไปถึงแล้วทุกคนทุกสาย ทุก พวก เขาเข้าไปแสดงจริยาเรียบร้อยสงบเสงี่ยมด้วยประการทั้งปวง แต่ทว่าคณะที่ไปทั้งหมด ปรากฏว่ามีลิงเป็นแม่ทัพ ฉะนั้นเมื่อลิงเป็นแม่ทัพ ฝูงทัพจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากทว่าถ้า ไม่ใช่ลิงก็เป็นนกกระจอกนกกระจาบ เสียงเจี๊ยวจ๊าวโครมครามกันไปปรกติ ถ้าจะถามว่าจริยา อย่างนี้ดีหรือไม่ดี เราบอกแล้วนี่ว่าลิงไม่ต้องการจริยาภายนอก ลิงต้องการใจ น ้าใจเท่านั้นที่มันดี หรือไม่ดี พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “มโนปุพฺพ คมาธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยา” ท่านทั้งหลายมี ใจเป็นหัวหน้า มีใจประเสริฐสุด สาเร็จด้วยใจ ถ้าใจดีเสียอย่างเดียวอาการภายนอกเป็นอย่างไรก็ ช่าง เราตายไปแล้ว เราจะไปสวรรค์ ไปนรก ไปพรหม ไปนิพพาน เราเอาใจไปเราไม่ได้เอากาย ไป และก็คนทุกคนนอกจากพระพุทธเจ้าแล้ว ไม่มีใครละนิสัยเดิมได้ นี่ลิงรู้ รู้เพราะว่ากระแส พระสัทธรรมเทศนาขององค์สมเด็จพระบรมครูทรงเทศน์สอนไว้อย่างนั้น จาเข้าไว้ ฉะนั้น อุปนิสัยของกองทัพลิงจึงเต็มไปด้วยจริยาของลิงบ้าง แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงเจี๊ยกๆ ส่งเสียงแบบ นกกระจอกนกกระจาบ เข้าใจว่าหลวงพ่อสิมก็ดี บริษัทของท่านก็ดี คงจะแปลกใจว่าฝูงลิงมันมา กันใหญ่ ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวโครมคราม ก่อนจะไปถึงปรากฏตามข่าวว่า ดร.ปริญญา นุตาลัย ไปทามุ้งลวดไว้ให้ที่ศาลาการ เปรียญ กว่าจะเดินขึ้นไปถึงลิงผู้เป็นแม่ทัพก็เหนื่อยเหมือนกัน เพราะเป็นลิงแก่ เลยต้องอาศัยคน