ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

65 ไหว้นี้มาไหว้พระธรรมคาสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่มาไหว้ศพ นี่ท่านเป็นนักปราชญ์นี่ เล่น เป็นนักปราชญ์คนเดียวไอ้ลิงดามันก็แย่ เราไปนั่งไหว้ศพเสียเกือบตาย หลวงพ่อไหว้ธรรมะ มัน จะชนกันได้ที่ไหน ร่างกายคนที่ตายแล้วมันเป็นธรรมะ เป็นมรณานุสติกรรมฐานในด้านสมถะ ภาวนา เพราะคนเกิดมาแล้วมันต้องตาย แล้วก็เป็นอสุภกรรมฐานในด้านสมถะภาวนา เพราะ ร่างกายของทุกคนมันเต็มไปด้วยความสกปรกโสมม แล้วก็เป็นกายคตานุสติกรรมฐาน เห็นว่า ชีวิตของคน ร่างกายของคนไม่ใช่แท่งทึบ มันเป็นท่อนเป็นตอน เป็นส่วนเป็นสัด ที่เรียกกันว่า อาการ ๓๒ ทีนี้การเห็นคนตายก็ชื่อว่าเป็นการเห็นธรรมะ เห็นกฎของความเป็นจริงในด้าน สมถะภาวนา ทีนี้เราจะมองกันด้านวิปัสสนาภาวนา เราก็จะเห็นชัดว่าการที่องค์สมเด็จพระผู้มี พระภาคเจ้าทรงแสดงถึงร่างกายเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง ไม่จริง ถ้ามันเที่ยงแล้วมันก็ต้องไม่ตาย ทุกข์ในขณะที่ทรงกายอยู่ ก็เต็มไปด้วยความทุกข์ นี่เราต้องบริหารร่างกาย เลี้ยงดูร่างกายอยู่ ตลอดเวลา แต่ร่างกายเขาไม่เคยตามใจเรา ในที่สุดร่างกายก็พัง การที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในสัก กายะทิษฐิในวิปัสสนาญาณ คือสังโยชน์ข้อต้น ที่องค์สมเด็จพระทศพลว่าอัตภาพร่างกายนี้มัน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีในร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา นี่ถ้าเราพิจารณาศพแล้วเราจะพบ ความจริง เอาละ บรรดาท่านพุทธบริษัทชายหญิง การพูดเรื่องนี้จะเป็นการกระทบกระเทือนท่าน เจ้าของถ ้ามากเกินไป และท่านผู้ปกครองท่านก็เป็นพระ เราเดินเข้าไปแล้วเราก็ไม่เห็นมีอะไร เป็นสาระ นอกจากไปดูถ ้า ดูหิน ดูดินที่เต็มไปด้วยความสกปรก แต่ก็ดีเหมือนกัน ถ้าจิตเราเข้าถึง ธรรม เราจะได้รู้ว่าโลกนี้เต็มไปด้วยความสกปรก หาความบริสุทธิ์ผุดผ่องหาความสะอาดไม่ได้ จัดว่าเป็นอสุภสัญญา หลังจากนั้น ออกมาแล้วก็ได้รับประวัติของถ ้าเชียงดาว นี่ที่บรรดาเพื่อนไปชวนว่าไป เชิญวิญญาณพระอรหันต์นี่ เห็นว่าจะเป็นการสมควรอย่างยิ่ง พอมาถึงถ ้าเชียงดาวแล้วก็เป็นการ ไม่สมควร เปิดประวัติดู ประวัติความมาเป็นยังไงไม่จาเป็นจะต้องรู้ ไม่มีความสาคัญ แต่ว่าสิ่งที่ ไปสดุดใจสาคัญก็คือ เห็นท่านผู้หนึ่ง เขาถ่ายภาพไว้ มีหนวดเครารุงรังมาก มีผมยาว เขาบอกว่า ท่านผู้นี้เป็นท่านฤาษี หลวงพ่อเสือดาว หรือว่าฤาษีเสือดาว นี่เราเป็นฤาษีลิง ก็กลับมาเจอะเอา