ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

58 เสือกมาถามทาไมล่ะ รู้แล้วทาเป็นไม่รู้ ก็เสือกทาไม่ดีเอง แล้วมาโทษคนอื่นเขา ไอ้เรานี่มันเป็น เจ้าของที่ก็ควรจะพูดตรงไปตรงมา คุยแล้วก็หัวเราะชอบใจเพราะเป็นเพื่อนเก่า เขาก็เลยบอกว่า พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ เจตนาห ภิกขเว ปุญญ วทามิ นี่ผีเขาก็รู้ภาษาบาลีเหมือนกัน เขาบอกว่า เจตนาเป็นตัวบุญ การที่บรรดาคนทั้งหลายเหล่านี้ตั้งใจมานมัสการพระอริยเจ้าที่มีเนื้อมีหนัง ที่ ใครเขาว่าพระอริยเจ้าไม่มี (แต่ความจริงในเขตประเทศไทยนี้ นับตั้งแต่องค์สมเด็จพระชินสีห์ บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ามาโปรด เขตเมืองไทยไม่เคยว่างจากพระอริยเจ้า) แล้วก็การที่เขาพา กันมาไหว้ พระอริยเจ้า คนบูชาพระอริยะเขาก็ต้องเป็นอริยะด้วย คนบูชาเปรตเขาก็ต้อง เป็นเปรตด้วย คนบูชาสัตว์นรกเขาก็ต้องเป็นสัตว์นรกด้วย คนบูชาสัตว์เดรัจฉานเขาก็ต้องเป็น สัตว์เดรัจฉานด้วย เอ๊ะ ชักสงสัย นี่เทวดานี่ รวนชวนตีกันเสียแล้ว ก็เลยถามว่านี่แกแกล้งด่าฉัน หรือไร ไอ้ฉันนี่เวลานี้กาลังบูชาสัตว์เดรัจฉานนา ฉันเห็นหมาเห็นแมว เห็นสัตว์ต่างๆ มันมี ความทุกข์ ฉันคิดว่ามันเป็นเพื่อนของฉัน และฉันก็พยายามให้ความอุปการะมันทุกอย่าง อย่างนี้ แกก็คิดว่าฉันจะต้องตายแล้วกลับไปเป็นสัตว์เดรัจฉานอีกหรือยังไง นี่ฉันคิดว่าฉันจะเป็นสัตว์ เดรัจฉานได้เพียงชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ท่านหัวหน้าใหญ่ก็บอกว่า อย่างท่านนี่มันไม่ได้เป็นอีก แล้ว สัตว์เดรัจฉานน่ะ แม้แต่คนก็ไม่ได้เป็นอีก ชักหนักใจ ก็เลยถามว่าสัตว์เดรัจฉานไม่ได้เป็น คนไม่ได้เป็นก็จะคงไปเป็นสัตว์นรก แกก็เลยบอกว่านรกเขาก็รังเกียจท่านเสียแล้วนะ เขาไม่ ชอบใจท่าน เดี๋ยวนี้ชาวนรกเกลียดท่านมาก เขาไม่อยากให้โผล่หน้าไปนรกหรอก มันลาบากใจ เขา ลงไปทีไรก็ลงไปชวนชาวบ้านเขาทุกที ก็เลยถามว่าอย่างนั้นฉันจะเป็นอะไร เขาก็เลยบอกว่า เวลานี้ท่านถูกสาปแช่งเสียแล้ว เทวดาก็ดี พรหมก็ดี พระอริยเจ้าก็ดี แม้แต่พระยายมและบรรดา สัตว์นรกทั้งหลายก็ดี เขาพากันแช่งชักหักกระดูกท่าน ว่าไอ้เจ้าจัญไรคนนี้หรือลิงจัญไรตัวนี้นี่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตายแล้วอย่าให้ผุดให้เกิดเลย สาธุในใจ จะยกมือขึ้นไหว้ก็แหม อายชาวบ้าน เขา นี่เป็นอันว่าการเที่ยวแม่สายนี้ ถ้าเราจะตั้งหน้าตั้งตาเล่าเรื่องฉันคุยกับเทวดามันจะยาวจัด ก็ ขอระงับไว้เพียงนี้ก็แล้วกัน ก่อนจะไปก็ขอย ้ากับเขาอีกสักครั้งหนึ่ง ว่ายังไงๆ ก็นะ ประเทศไทย เราขออย่าให้ตกเป็นทาสในฐานะที่ท่านทั้งหลายมีบุญญาธิการ สามารถจะดลบันดาลความสุข และความทุกข์ให้ได้ตามกฎของกรรม ถ้าหากว่ามันไม่เป็นการเกินวิสัยจริงๆ ละก็ ช่วยรักษาบุญ บารมีของพระมหากษัตริย์ ผู้ทรงความดีที่เต็มไปด้วยทศพิธราชธรรม มีพระมหากรุณาธิคุณกับ