ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

4 ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราก็อยู่ใกล้คนดีเกินไป บรรดาพวกคนทั้งหลายก็คือ ดีในเรื่องพอใจในความ มีลาภ พอใจในความมียศ พอใจในสรรเสริญ พอใจในความสุข เรื่องพระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญ แต่ว่า ท่านก็นิยามกันว่าดี พวกเราก็เลยต้องเรียกท่านว่า เป็นคนดี เพราะว่าท่านว่าตัวของท่านดี คนเราใครจะดีหรือไม่ดีนี่ ต้องถามตัวของเขาเอง เราจะไปรู้ดีกว่าเขาไม่ได้ แล้วความดีของท่าน พวกนั้น เวลาที่พูดนี่เป็นวันที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๑๗ ดีจนกระทั่งพากันเดินขบวนนาหน้าประชาชน ไปทาศึกกับรัฐบาล แล้วนอกจากนั้น ก็ยังมีท่านผู้ดีส่งเสริมท้ายว่าคนที่อยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์ อัน เป็นเครื่องหมายของพระพุทธศาสนาเดินขบวนไม่มีมาตราใดๆ จะลงโทษ ควรคิด เพราะความดี ของบรรดาสาวกขององค์สมเด็จพระธรรมสามิต แต่ทว่าสนใจในปฏิปทาของพระเทวทัต มีมาก อย่างนี้ ฉะนั้น ฤาษีจอมลิง— ทราบไหม ว่าใครเป็นคนพูด คนพูดนี่ไม่ใช่ใคร คือเจ้าลิงดานั่นเอง เจ้าลิงดาพาพลพรรคทัศนาจร ทั้งนี้ก็เพราะว่า ตั้งใจจะพักผ่อนอารมณ์ที่หมักหมมไปด้วยความดี ของท่านผู้ทรงความเป็นผู้วิเศษ จนกระทั่งลืมพระธรรมวินัยขององค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ ศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเสียสนิท ก็เลย จึงได้พากันคิดว่าไปแสวงหาพระที่ทรงสุปฏิปันโนกัน ดีกว่า สุปฏิปันโนเขาแปลว่ายังไง สุปฏิ แล้วก็ปันโน เขาเรียกว่าปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ประกอบไป ด้วยคุณธรรมพิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงแนะนา แล้วท่านก็ปฏิบัติตาม อย่างนี้เรา เรียกกันว่าสุปฏิปันโน เราจะไปทึกทักว่าท่านเป็นพระอรหันต์เราก็พูดไม่ได้ แต่ทว่าเรามาดูจริยา ของท่านต่อไปว่าท่านองค์ไหนท่านเป็นพระอะไร ก็ฟังเสียงท่านพูด แต่เอายังงี้ดีกว่า ก่อนที่จะ พูดถึงเรื่องอื่นเราก็มาพูดกันถึงการตั้งโรงพิมพ์เสียก่อน ทั้งนี้ก็ขอบรรดาท่านพุทธศาสนิกชน ผู้ เป็นสาวกขององค์สมเด็จพระชินวรโปรดทราบ ว่าหนังสือที่ออกจากโรงพิมพ์โรงนี้เป็นเล่มแรก ก็เป็นหนังสือทานองเกี่ยวกันกับหนังสือประวัติหลวงพ่อปาน ฉะนั้น ใครที่จะนาเรื่องราวต่างๆ ที่หนักสมองเกินไปมาบรรจุในเล่มนี้ จึงยังไม่ยอมรับ แล้วก็จะถือแบบนี้เป็นแบบฉบับตามที่ ท่านบงการมา คาว่า “ท่าน” เป็นใคร ชาวบ้านไม่ต้องรู้ เพราะว่านี่อย่าลืมว่าลิงพูด ไม่ใช่คนพูด คนที่สั่งการมาถึงลิง ท่านทั้งหลายอาจจะรู้ภาษาไม่ได้ ท่านสั่งการมาบอกว่า หนังสือของฉัน จะต้องห่วงใยเด็กให้มากกว่าผู้ใหญ่ การจะนาอะไรออก จะพูดอะไรลงไปก็ขอให้สนใจกับเด็ก ไม่ต้องสนใจผู้ใหญ่ ทั้งนี้ก็เพราะว่าผู้ใหญ่มีความดีพอมีความรู้ รับผิดชอบพอ ดีไม่ดีเขาก็ดี เพราะคุยกับเด็กสบายใจกว่าคุยกับผู้ใหญ่ ยังไงๆ เขาก็ถือว่าคนที่คุยกับเด็กก็คือเด็กนั่นเอง ไม่ใช่