ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

53 บทที่ ๔ ท่องน ้ำตกแม่สำ เมื่อออกจากภูพิงค์ราชนิเวศน์แล้วก็ดอยสุเทพแล้ว คณะบรรดากองทัพลิงทั้งหลายก็พา กันเดินไปที่น ้าตกแม่สา สาหรับที่น ้าตกแม่สานี้ความจริงก็ไม่มีอะไรสาคัญ ถ้าจะพูดกันไปมันก็ เสียเวลาเปล่า แต่ทว่าสิ่งที่มีความสาคัญบ้างเล็กน้อย ที่จะพูดให้บรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลาย ได้รับทราบ ก็มีอยู่คือ เมื่อถึงน ้าตกแม่สาแล้ว คณะเราก็ไปพบกับเจ้าหน้าที่ตารวจตระเวน ชายแดน มี ร.ต.ท.อรรณพ เป็นหัวหน้าไปคอยดักพบอยู่ที่นั่น เมื่อไปถึงที่น ้าตกแม่สาก็ปรากฏว่า เป็นเวลา ๑๙.๐๐ นาฬิกาพอดี บรรดาคณะที่ไปทั้งหมดก็จัดแจงเรื่องสาคัญที่สุด คือ กองเสบียง ตอนนี้ก็จัดแจงเลี้ยงอาหารกัน ความจริงเรื่องของน ้าตก ถ้าเราจะถือว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์มันก็เป็น ของไม่แปลก เวลานี้ถ้าใครอยากจะชวนไปเที่ยวน ้าตก ก็จะบอกว่าเบื่อเหลือเกินเพราะไม่มี ความหมาย แต่ทว่าเรื่องของคนที่มีบุญ หรือว่าเรื่องของคนที่สนใจในบุญ ถ้าไปที่ไหนก็พบบุญ แต่คนที่สนใจบาป ไปที่ไหนมันก็พบบาป รวมความว่าคนดีไปที่ไหนก็พบแต่ความดี แต่คนชั่ว ไปที่ไหนก็พบแต่ความชั่ว การที่มาที่น ้าตกแม่สานี่ก็เหมือนกัน อันดับแรกที่เข้าไปถึง สิ่งที่ลืม ไม่ได้ก็คือปิยสหาย นั่นก็คือสุนัขใหญ่ ๒ ตัว เมื่อเดินเข้าไปถึงแล้วเจ้าเพื่อนรักก็เข้ามาหาทันที ทาลีลาเหมือนกับว่ารู้จักกันมานานนักหนาแล้ว เมื่อบรรดาเจ้าหน้าที่ คือคณะที่ไปนาอาหารมาให้ หัวหน้าลิงผู้เป็นแม่ทัพใหญ่ก็เริ่มกิน ข้าว อาหารที่เขามาให้กินความจริงคนเดียว หรือว่าลิงตัวเดียวกินนะมันไม่ไหวแน่ ถ้าจะยกทัพ ลิงมาร่วมกันอีกสัก ๒๐ ตัวมันก็กินไม่หมด นี่อาหารที่เขามาให้เขามาให้ด้วยศรัทธา ก็กินตาม อัธยาศัย เท่าที่ท้องจะบรรจุได้ แต่ลิงประเภทนี้เป็นลิงฤาษี แก้มไม่สามารถจะบรรจุอาหารตุนเข้า ไว้ได้ ไม่เหมือนลิงธรรมดา ถ้าจะพูดกันไปอีกทีก็มีวาสนาบารมีไม่เท่าลิงธรรมดานั่นเอง เพราะว่าลิงธรรมดาไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดพระวินัยในพระพุทธศาสนา ไม่ผิดระเบียบประเพณี ของคน ลิงจะขี้ที่ไหน จะกินที่ไหน จะนอนที่ไหน จะแก้ผ้าเดินที่ไหน จะสมสู่คู่กันในฐานะสามี ภรรยาที่ไหนทาได้ แต่ว่าลิงจัญไรหัวหน้าทัพ หัวหน้ากอง หรือหัวหน้าหน่วยที่ไปนี่ ทาอย่างนั้น ไม่ได้ เป็นอันว่าลิงตัวนี้มีศักดิ์ศรีไม่เท่าลิงธรรมดา ไม่มีอิสรภาพ ไม่มีอานาจเหนือกฎหมาย