ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

170 สาเร็จ (นี่ลิงถุงก็กาลังสร้างอยู่นะ มันจะเสร็จก่อนตาย หรือตายก่อนเสร็จก็ไม่รู้ ก็สร้างมันส่งเดช ไป เพื่อที่จะได้เป็นที่อาศัยของบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายผู้มีจิตศรัทธา) ครั้งถึง พ.ศ.๑๙๐๐ ก็มีชาย ๒ คน คนหนึ่งชื่อสิบเงิน ไอ้หมอนี่มีสิบเงินหรือเงินสิบบาทก็ไม่รู้ กับสิบถั่ว อ๋อ ชื่อเขา คนหนึ่งชื่อสิบเงิน อีกคนหนึ่งชื่อสิบถั่ว สร้างวิหารขึ้น ๑ หลัง มุงหลังคาด้วยหญ้าคา พร้อมกับ นิมนต์พระภิกษุรูปหนึ่ง ชื่อว่าเสรีปุตตะเถระ สารีบุตรนี่ความจริงไม่ใช่องค์ก่อนนะ องค์หลัง ชื่อ ซ ้ากัน เพราะเกิดทีหลังกันตั้ง ๒๐๐๐ ปีกว่า เอ.... วัดนี้มีชื่อสมภารหรือเจ้าอาวาสของวัดปรากฏ เป็นครั้งแรกในคราวนั้น เจ้าอาวาสของวัดนี้เปลี่ยนมาอีกหลายองค์ คือท่านสารีบุตรนั่นแหละ เป็นเจ้าอาวาส เป็นพระอรหันต์หรือเปล่าก็ไม่ทราบ อ้อ ไม่ได้เป็น ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ แต่ว่า เป็นพระที่มีปฏิปทาดี ตั้งอยู่ในสรณคมน์ชั้นสูง ปัทโธ่ บอกชั้นก็บอกได้ สรณคมน์ชั้นสูงก็เป็น พระโสดากับสกิทาคาซี่ พ่อคู้ณ บอกให้มันตรงๆ ไปเลยดีกว่า จนกระทั่งถึงเจ้าอาวาสที่มีนามว่า พระธรรมปัญโญเถระ ก็มีตาผ้าขาวคนหนึ่ง โอ ตาผ้าขาวนี่เทวดา สมัยก่อนนี้เขาเรียกว่าตาผ้าขาว คือคนนุ่งขาวห่อขาว มันท่าทางไม่เหมือนชาวบ้านเขา เป็นลักษณะของเทวดา ซึ่งอยู่เหนือวัด และมีผู้อุปการะ และเป็นผู้อุปการะวัดด้วย แสดงว่าคนนี้เมื่อนุ่งขาวห่มขาว ตัวยังไม่เป็นเทวดา แต่ใจเป็นแล้ว อ้อ คนบอกเขาบอกว่าใจเป็นพรหมณ์ นี่ฌานสมาบัติน่ากลัวจะเก่งกว่าพระเสียก็ ไม่รู้ ได้มาหาเจ้าอาวาสแล้วบอกว่า ฝันเห็นพระบรมธาตุอยู่ใต้ดอยจอมทอง พระบรมธาตุนั้นจัก เสด็จออกมาให้ประชาชนเคารพบูชา พระธรรมปัญโญเถระได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ อธิษฐานขอให้ พระบรมสารีริกธาตุเสด็จออกจากที่ประดิษฐานมาให้คนเคารพบูชา ก่อนที่ท่านจะถึงมรณภาพ ไปเสียก่อน ว่ายังงั้นนะ ก่อนจะตายนะ ขอให้พระบรมสารีริกธาตุเสด็จออกมาให้คนบูชา เมื่อถึง พ.ศ.๒๐๔๒ อ้อ มันหลายปี ๔๐ ปี เดือน ๔ ขึ้น ๑๔ ค ่า เป็นเวลากลางคืน นี่เป็นเดือน ๔ เหนือนะ ไม่ใช่เดือน ๔ ใต้ เห็นจะเป็นเดือนยี่ของเรา เดือนยี่ภาคกลาง นึกๆ เอาอย่างนั้นนะ ใช่หรือไม่ใช่ก็ ไม่รู้ เพราะมันต้องบวกออกไปอีก ๒ เดือน หรือเท่าไรจาไม่ได้ พระบรมธาตุก็เสด็จออกให้มา ปรากฏ โดยแสดงให้เห็นปาฏิหารย์ต่างๆ มีผู้เห็นกันมากมาย พอรุ่งเช้าเห็นประตูวิหารเปิด พระพุทธรูปถอดโมฬีได้ ในวิหารก็ปรากฏ แสดงว่าพระพุทธรูปน่ะ โมฬีเปลวผม ที่เขาทาไว้ ข้างบนนั่น เกิดถอดขึ้นมาได้ ก็ปรากฏขึ้นมา ปรากฏว่าพระโมฬีของพระพุทธรูปถูกถอดออก จากเศียร มาวางอยู่บนพระเพลา คือบนตัก คือพระพุทธรูปนี้ เขาทาให้ถอดโมฬีได้ เป็นที่บรรจุ