ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

15 เศรษฐีปกติ คือมีทรัพย์ตั้งแต่ ๘๐ โกฏิขึ้นไป ถ้าว่าในยามที่ ๓ จูเลกสาฎกถวายแก่เรา จูเลกสาฎก จะได้เป็นอนุเศรษฐี คือมีเงินตั้งแต่ ๔๐ โกฏิขึ้นไป นี่ตามระดับของเศรษฐีในสมัยนั้น แต่ว่านี่จู เลกสาฎกตัดสินใจช้าไป เพราะความห่วงใยยายที่บ้าน ฉะนั้นจึงถวายทานแก่เราในยามที่ ๔ ฉะนั้น จูเลกสาฎกจึงได้เป็นแต่เพียงคหบดี” แต่ทว่าความดีของจูเลกสาฎกมิได้มีแต่เพียงแค่นี้ นี่ พูดเลยบาลีไปนิด เพราะว่านอกจากจะได้ทรัพย์แล้ว ต่อไปก็จะได้อริยทรัพย์เป็นกรณีพิเศษ เมื่อองค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ตรัสอย่างนี้ พระอรรถกถาจารย์จึงได้กล่าวว่า การ บาเพ็ญกุศลนั้นองค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวว่า ต้องเป็นตุลิต ตุลิต สีคสีค แปลว่า เร็วๆ ไวๆ นี่ถ้าเร็วๆ ไวๆ ละก็ จูเลกสาฎกจะได้เป็นเศรษฐีใหญ่ นี่ทาช้าไปจึงได้ เป็นคหบดี ความจริงแค่นี้มันก็น่าปลื้มใจแล้วนะ แล้วก็ปลื้มใจมากอยู่แล้ว ผ้าผืนเดียวเท่านั้น แหม ช้าง ๑๐๐ วัว ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ ควาย ๑๐๐ ผู้หญิง ๑๐๐ ผู้ชาย ๑๐๐ ได้บ้านได้นาได้ส่วย เก็บ ส่วยอีก ๑๐๐ หลังคาเรือน แล้วก็ต้องการเงินทองของใช้เท่าไร ถ้าไม่มี มีไม่พอ พระราชา พระราชทานเป็นกรณีพิเศษ นี่การบาเพ็ญกุศลเพราะความเลื่อมใสในองค์สมเด็จพระบรม โลกเชษฐ์ศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ามีคุณประโยชน์อย่างนี้ ตานี้มาว่าถึงพวกเรา ที่มาร่วมกันสร้างเครื่องพิมพ์นี่ จัดอุปกรณ์การพิมพ์ต่างๆ นี่ทากัน แบบชนิดว่า “จับเสือมือเปล่า” ความจริงเรื่องนี้ ดร.ปริญญา ปรารภมานานแล้ว แต่ทว่าเรื่อง การเงินที่บรรดาท่านทั้งหลาย ลูกหลานที่รัก ถ้าฉันจะออกปาก พวกท่าน บางทีงานนี้ก็จะเสร็จ ไปนานแล้ว เพราะว่าเกรงใจ แต่ไอ้การทาอะไรก็ตามในศาสนาขององค์สมเด็จพระจอมไตรท่าน บอกว่าให้เป็นไปด้วยความจุใจ ไม่ใช่เกรงใจ ถ้าทากันด้วยความเกรงใจนี่บุญมันน้อย จึงไม่ยอม พูด เมื่อคราวไปคราวนี้ เราตั้งใจกันไปดี คือ จะตั้งใจกันไปไหว้พระอริยเจ้า นี่พูดกันตรงๆ เรา ตั้งใจกันว่าจะไปไหว้พระอริยะ คืออริยะที่จะสร้างตนขึ้นมาเองเป็นพระอริยะเจ้า ไม่ใช่พระ อริยะเจ้าที่เขาแต่งตั้งกันด้วยสัญญาบัตร หิรัญบัตร สุพรรณบัฏ พระอริยะเจ้าประเภทแต่งตั้งนี่ พระพุทธเจ้ายังไม่ได้บอกว่าตายแล้วไปนิพพานชั้นไหน แต่ถ้าหากพระอริยะเจ้าที่ฝึกฝนกาลังใจ ทาใจให้หมดจากกิเลส เป็นสมุจเฉทประหารก็ดี หรือขั้นพระโสดา สกิทาคา อนาคาก็ดี พระ ประเภทนี้เราไหว้กันปีละครั้ง ด้วยกาลังใจที่เต็มจริงๆ บรรดาลูกหลานทั้งชายและหญิง ความสุข