ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

165 พระดี ถ้าดีก็สรรเสริญ และท่านที่ดีในกรุงเทพฯ ยังมีอีกมาก แต่ยังไม่รู้จักหน้ากัน ก็ยังไม่บอก ก็ ไม่รู้จักกันนี่จะบอกได้ยังไงเล่า ไอ้เรื่องตาแหน่งหน้าที่ที่จะให้สรรเสริญเยินยอนั้น ยังก่อน ยัง ก่อน ต้องว่ากันถึงด้านปฏิปทาในด้านธรรมปฏิบัติ ไอ้เรื่องตาแหน่งหน้าที่ พระราชาท่านให้ นี่ เราพูดกันถึงเรื่องพระพุทธเจ้า เอ้า ว่าเรื่องอะไรเล่า เสร็จ ลืมแล้วมั้งโยม ไอ้หนูอีหนู นี่ลืม หมดแล้ว นี่ไอ้แป๊ะนี่มันพูดเรื่องอะไรส่งเดชไปนี่ ไอ้แป๊ะลิง เอ้า ว่าใหม่ พระพุทธเจ้าก็ทรงพยากรณ์ไว้ว่า ต่อไปในที่นี้ เมื่อเรานิพพานแล้ว พระมหากัสสปส่ง พระโมฬีหัว คือกระดูกกระหม่อมมาบรรจุไว้ที่นี่แล้วต่อไปเมื่อเรานิพพานไปแล้ว ๒๑๘ ปี กระดูกรากขวัญเบื้องขวาคือกระดูกไหปลาร้าด้านขวากับกระดูกย่อยๆ อีก ๕ ของเราจะมา ประดิษฐานอยู่ ณ ที่นี้ สถานที่นี้ จะเป็นที่บรรจุพระธาตุโดยพระเจ้าอโศกมหาราช แห่งชมพูทวีป จะเสด็จมาขุดอุโมงค์ สาหรับเป็นที่ประดิษฐานไว้ใต้พื้นดอย เมื่อทรงพยากรณ์เสร็จเท่านั้นก็ ปรากฏว่ามีเทวดา ๒ ท่าน หนอยแน่ นี่ตานานบอกว่า ๒ คนนี่มันใช้ได้หรือ เทวดาเค้า ๒ องค์เจ้า ค่ะ เพราะเขาแปลว่าประเสริฐ พระที่บวชเข้ามายังเรียกว่าองค์ บางองค์ก็แหม ปฏิปทาไม่เหมือน เทวดาเลย บางทีก็ไม่เท่าคนชั้นดียังเรียกองค์ นี่เทวดาเรียก ๒ คน ไอ้ใครนะเป็นคนเขียน เป็นคน เขียนตานานนี่ เขียนไม่เป็น ก็เลือกเขียนด้วย เอ้า เขียนแล้วบอก เขียนบอก ว่าเหมือนกัน พญานาคเรียก ๒ ตัวได้หรือ พญานี่ต้องเรียกว่า ๒ พญา ซึ่งอยู่นี่ดอยจอมทองนี้เอง เขาอยู่ใกล้ๆ เขามาเฝ้ากราบทูลองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า รับอาสาว่าจะรักษาดอยจอมทอง เพื่อไม่ให้ พระบรมสารีริกอันตรธานหายไป จากนั้นพระเจ้าอังครัฐก็ถวายก็อาราธนาพระพุทธเจ้ากับ พระสงฆ์สาวก เสด็จรับอาหารบิณฑบาตรยังสถานที่ที่ทรงโปรด โปรดตรงไหนละ ให้จัดแจง ไว้ในทางทิศเหนือของดอยจอมทอง เมื่อพระพุทธองค์กับพระสงฆ์สาวกเสด็จรับอาหาร บิณฑบาตแล้วก็เสด็จไปสู่ดอยจอมทอง แล้วก็ทรงฉันที่ภัตตาหารบิณฑบาต เดี๋ยวก่อนนี้มันยังไง นี่ เมื่อพระพุทธองค์พร้อมด้วยพระสงฆ์สาวก เสด็จรับบิณฑบาตแล้ว เมื่อกี้มันฉันไม่ถูก ลิ้นมัน ไม่ถูก คือรับบาตรเขาตั้งท่าจะใส่บาตรกัน พระพุทธเจ้าพร้อมพระสงฆ์ก็เดินรับบาตรแล้ว ก็ เสด็จไปที่ดอยจอมทอง แล้วก็ฉันที่อาหารบิณฑบาตรทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ คือสถานที่รับ บาตร ที่รับบิณฑบาตในปัจจุบันนี้ เป็นวัดร้างเสียแล้ว ตรงนั้น ชื่อวัดด้าง ความจริงน่าจะไปสร้าง