ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

14 นี่หลวงลุงตื้อนี่เป็นทั้งผี เป็นทั้งพระ เป็นผีพระซะด้วย พ่อได้สองทางเลย พอหลวงพ่อแหวน เชิญพระอรหันต์ทั้งหลายเท่านั้นน่ะ ปั๊บเข้าข้างหลัง เข้าแล้วกาปั้นเลย ว่าไอ้นี่มันมานั่งอยู่ทาไม ของมันนี่ ไอ้ตัวไปทีหลังไปว่าคนชาวบ้านที่เขาไปก่อนนี่มันไม่ถูก ถูกหรือไม่ถูกท่านก็ล่อเข้า แล้ว สู้ท่านไม่ได้ เอ๊ะ เรื่องมันไปถึงไหนแล้วนะ เดี๋ยวๆ ยังไม่จบหรอก เลอะเทอะไปยังงี้เดี๋ยวไม่ จบหรอก พราหมณ์นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ขอเล่าลัดๆ ก็เลยหมดเรื่อง เรื่องจนไม่มีกัน มันจะ ขาดแคลนเท่าไรพระราชาเอื้อเฟื้อ ต่อมาเมื่อพราหมณ์กลับไปแล้ว ด้วยอานิสงส์ปัจจุบัน บรรดา พระสงฆ์ทั้งหลายที่ฟังเทศน์องค์สมเด็จพระทรงธรรม์แล้วติดตามไปด้วย เวลาที่พระพุทธเจ้าพัก เทศน์ วันนั้นพระพุทธเจ้าตั้งใจโปรดจูเลกสาฎกพราหมณ์ เห็นว่าเป็นคนแก่มีอุปนิสัยพระอริย เจ้าได้แหงๆ ไม่ต้องห่วง ทั้งตาทั้งยาย เดี๋ยวนี้ไปนิพพานลิ่วๆ ไปแล้ว ไปนานแล้ว ไปก่อนตาเถร ฤาษีลิงดาจะเกิดเป็นคนเสียอีก ถ้าอย่างนั้นไม่ไปมันก็ซวยเต็มทีแล้ว คนมีศรัทธาแบบนั้นแล้ว ได้ผลปัจจุบันแบบนั้น เมื่อบรรดาพระสงฆ์ทุกท่าน เมื่อพระพุทธเจ้าทรงพักเทศน์ ฉันข้าวเสร็จก็นั่งชุมนุมกัน ตามประสาคนปากมาก ปากน้อย พูดมาก พูดน้อย พูดบ่อยพูด พูดนานๆ พูด แต่ก็พูด นั่งชุมนุม กันว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์ การที่องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเทศน์ทาให้จู เลกสาฎกเกิดศรัทธา เพราะว่ามีผ้าอยู่ผืนเดียวนี้ไม่น่าเป็นไปได้เลย เมื่อบรรดาพระสงฆ์ประชุม กันแบบนั้นแล้ว องค์สมเด็จพระประทีปแก้วทรงอยู่ในมหาวิหาร สมเด็จพระพิชิตมารทรงสดับ เสียง ได้ยินเสียงด้วยทิพยโสตญาน หูเป็นทิพย์ จึงได้เสด็จมานั่งประทับอยู่ในที่อันสมควร แล้วก็ ถามว่า “ภิกขเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอสนทนากันด้วยเรื่องอะไร” พระทั้งหลายเหล่านั้นก็กราบ ทูลว่า ข้าพระพุทธเจ้าปรารภเรื่องจูเลกสาฎกที่ฟังเทศน์จากพระองค์แล้ว หลังจากนั้นมีความ เลื่อมใสในองค์สมเด็จพระประทีปแก้ว ถวายผ้าในยามที่ ๔ และพราหมณ์นี้ก็ได้ผลในปัจจุบัน ทันที คือเป็นคหบดีคนสาคัญ องค์สมเด็จพระพิชิตมารจึงตรัสว่า “ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย การที่จู เลกสาฎกพราหมณ์ถวายผ้าแก่เราในยามที่ ๔ นั้น เรียกว่าทาบุญช้าไป หากว่าทาบุญเร็วกว่านั้น นะ ถ้าหากว่ายามต้นจูเลกสาฎกถวายผ้าแก่เรา จูเลกสาฎกจะได้เป็นเศรษฐีใหญ่ เพราะอานิสงส์ที่ ตัดสินใจโดยฉับพลัน ถ้ายามที่ ๒ จูเลกสาฎกถวายผ้ากับเรา จูเลกสาฎกจะได้ดารงตาแหน่ง