ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

13 แก แกได้มาเป็นกรณีพิเศษ จึงได้มอบถวายองค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์หมด สบาย..อย่างนี้ สบายองค์ พระราชายังคิดว่า เอ..ที่ให้ผ้าไม่เป็นเรื่องซะแล้วซี ก็ดี โมทนากับแก เลยสั่งใหม่ บอก “พราหมณ์มานี่แน่ะ” พราหมณ์ก็เข้าไปถวายบังคม ก็เลยบอกว่านับแต่บัดนี้เป็นต้นไปเลิกเป็น คนจนเสียทีนะ พราหมณ์ก็ตกใจว่า “ข้าพระพุทธเจ้าเลิกไม่ได้พระพุทธเจ้าค่ะ เพราะข้าวมันไม่ ค่อยจะมีกินอยู่แล้ว แล้วเวลานี้ผ้าก็มีอยู่ผืนเดียว ผ้าห่มก็ไม่มี อีตอนเช้า กลางวันวันนี้ ยายจะมา ฟังเทศน์ แต่จะมาอย่างไรก็ไม่ทราบ แต่ข้าพระพุทธเจ้าคิดแล้วว่า จะแก้ผ้าให้แกห่มมา” พระราชาก็บอกว่าไม่ต้องๆ ฉันจะช่วยให้เลิกจน ต่อแต่นี้ไปมาอยู่ตรงโน้นนะ เนื้อที่ฉันมีอยู่ ๑๐๐๐ ไร่ ฉันให้แก แล้วให้วัว ๑๐๐ ตัว ให้ควาย ๑๐๐ ตัว ให้คนสาหรับทางานเป็นผู้หญิง ๑๐๐ คน ผู้ชาย ๑๐๐ คน ไอ้วัวกับควายไม่เป็นไร ตานี้อีตอนให้คนแกบอกว่า “ไม่ได้พระเจ้าข้า ไม่มี ข้าวให้กินแน่” พระองค์ก็บอกไม่ห่วง ไอ้เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องของฉัน เงินทองฉันให้เต็มที่ ข้าว ปลาอาหาร ผ้าผ่อนท่อนสไบให้ครบ เธอไม่ต้องห่วง แล้วต่อแต่นี้ไป ฉันให้บ้านอีก ๑๐๐ บ้าน ๑๐๐ หมู่ เอ๊ย อะไร เรียกว่า ร้อยหลังคาเรือน ร้อยตระกูลน่ะ เรียกว่าร้อยบ้านก็แล้วกัน ๑๐๐ ครอบครัว เอ้อ เอาอย่างงี้ถูก นึกไม่ค่อยออก ๑๐๐ ครอบครัวพวกนี้เขาเสียส่วยสาอากรแก่ แผ่นดินเท่าไรก็ตาม ฉันจะสั่งเจ้าหน้าที่ว่าเก็บส่วยจากพวกนี้ไปได้แล้ว เก็บภาษีแล้ว ไม่ต้องส่ง ฉัน ส่งให้แก่พราหมณ์จะได้เอาไว้ใช้สอย แล้วพระองค์ก็ทรงพระราชทานบ้านช่อง บ้านทั้งบ้าน นะ ไอ้บ้านก็ต้องมีช่อง ไม่มีช่องมันเข้าไม่ได้หรอก แม้แต่บ้านตามแถวเมืองกาแพงเพชร สุโขทัยอะไร จังหวัดตาก นี่เขาทาไว้ขาย ตีฝาไว้ทึบๆ ไม้หนาๆ ยังต้องทาช่องเล็กๆ สาหรับเข้า นี่เขาหลอกตาเจ้าหน้าที่น่ะ ความจริงเจ้าหน้าที่ไม่ใช่เขาจะไม่รู้ เขารู้แต่เขาขี้เกียจจับ ก็ดี เหมือนกัน จะได้มีทางหากินให้บ้านช่องห้องหอ เงินทอง ข้าวปลาอาหาร ข้าทาสชาย หญิง เสร็จ ตามที่กล่าวมา เป็นอันว่าอีตาพราหมณ์จูเลกสาฎกนี่ไปเรียกแกอีตาพราหมณ์นี่ นี่แกเป็นพระ อรหันต์แล้วยังนี่ พ่อจะมาล่อหัวเข้าน่ะนะ ดีไม่ดีจะทาเป็นองค์ตื้อ อีตาสมัยไปหาหลวงพ่อ แหวนน่ะ เป็นผีแล้วยังอาละวาดอีก เอ้าจริงๆ ไอ้ที่ว่าจริงๆ เพราะว่าแกเป็นผี แกล่ะเราสบาย หลวงพ่อปานเคยบอกว่า เอ้อ ไอ้ลูกไอ้หลาน เอ็งน่ะ เอ็งจะอวดเอ็งเก่งกว่าผี จะอวดดีกว่าพระนะ