ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

136 เป็นเจ้าของทีหลัง เราจะไปเอาประวัติของพระพุทธเจ้าบอกว่าเข้ามาในประเทศไทยนั้นมันไม่ถูก เราจะต้องเรียกชื่อตามดินแดนที่เขาตั้งไว้ในเวลานั้นดีกว่า เอามาคุยกันต่อไป แล้วก็ในเมืองอังครัฐนั้น มีดอยจอมทองอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ นี่พูดถึงตัวเมือง ตัว เมืองที่ตั้งอยู่ แล้วก็มีดอยจอมทองที่บรรจุพระธาตุจอมทองนี่อยู่ทางทิศตะวันตกแล้วก็เฉียงใต้ ของตัวเมือง ทีนี้ ตัวเมืองจะตั้งอยู่ที่ไหนก็เดาเอาก็แล้วกัน ลักษณะของดอยมีรูปร่างเหมือนเต่า ดา เขาว่ายังงั้น มันนูนๆ เป็นสันขึ้นมา คล้ายๆ กับว่าเป็นโคกๆ เอาละ ไอ้เต่านี่เราก็รู้กันอยู่แล้ว จะมานั่งอธิบายให้ราคาญทาเกลือกันทาไม ความจริงเรื่องราวของหลวงตาองค์นี้ เวลาจะพูดมัน ไม่ค่อยจะตรงทางเท่าไหร่หรอก มันคอยจะเป๋ไปเป๋มา เป๋มาเป๋ไปอยู่ตลอดเวลา ยังงี้ขอบรรดา ลูกหลานทั้งหลายก็ได้โปรดให้อภัยด้วยเพราะมันช่วยไม่ได้ มันเป็นนิสัยนี่ พระพุทธเจ้าบอกว่า นิสัยนี่มันช่วยไม่ได้ แล้วสาหรับดอยนี้ดอยเต่า แล้วก็ล่อเต่า เอาเต่าทองดีกว่า ดอยจอมทองหรือ ว่าดอยเต่าทอง นี่ตั้งใหม่นะ ตานานเขาไม่ได้บอก อันนี้เป็นตาเร็ว ไม่ใช่ตานาน คือตาเวลานี้เอง เร็วๆ นี่ วันที่ ๑๑ เดือนธันวาคม ๒๕๑๗ ไอ้ดอยเต่าทองนี่เพิ่งตากันตรงนี้ ตาไม่นาน มันอยาก เป็นเต่าดา ตามันนานเข้าสนิมมันหมด เลยกลายเป็นสีทองให้นามว่าดอยเต่าทองไป หมดเรื่อง หมดราว นี่คนที่อ่าน ถ้ามีสัมปชัญญะดีละก็โปรดอย่าคิดว่าคนพูดนี่สติสตังไม่ค่อยจะดี ความ จริงสติก็ยังพอใช้ได้ แต่สตางค์ไม่ค่อยจะมี ถ้ามีสตางค์ก็ดี สตางค์เก๊ไม่มีไม่ใช้ เพราะอะไร เพราะสตางค์ที่เขานามาให้ทุกคน เขาไม่นาสตางค์เก๊มาให้ แต่มาให้แล้วเท่าไรก็ไม่พอกับหนี้สัก ที เวลานี้จองหนี้ไว้ใหม่ ๒ ล้าน รวมความว่านับแต่วันนี้เป็นต้นไปกว่าจะถึงวันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๑๘ เป็นอันครบร้อยรอบปีของหลวงพ่อปาน กะเป็นหนี้ไว้ประมาณ ๒ ล้านเศษๆ ฉะนั้น สตางค์ของบรรดาท่านทั้งหลายที่หลั่งไหลมาสู่อาศรมของฤาษีลิงดาก็โปรดได้เข้าใจไว้ด้วย ว่า มาแล้วมันไปทันทีไม่พอกับหนี้ที่เป็น เมื่อวันที่ ๑๑ ธันวาคม ๒๕๑๗ คือวันวานนี้ คุณอรุณ คุณ วิภาภรณ์ พรายศิริ มาเยี่ยม มอบสตางค์ถวายตามอัธยาศัย ๑,๐๐๐ บาท ก็พอดีรายการเจ้าของเก้าอี้ สั่งซื้อเก้าอี้เขามาถึงพอดี บอกเก้าอี้มาแล้วครับ ปรากฏว่าต้องชาระเก้าอี้ ๓๐๐ ตัว ค่าเก้าอี้ ๓๐๐ ตัว ราคา ๑๓,๒๐๐ บาท สบาย ได้รับ ๑,๐๐๐ บาท จ่าย ๑๓,๒๐๐ บาท เท่ากันพอดี ที่ว่าเท่ากัน พอดีคืออีตรงที่มันมี ๑,๐๐๐ บาทในวันนั้น เมื่อมี ๑,๐๐๐ บาทก็ให้เขาไปพันบาท ไม่มีจะเอา