ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

112 เชื้อนี้ ต่อไปเราก็ดับบ้าง เพราะว่าเชื้อของท่านมันติดใจของเรามา เอา ตานี้ว่ากันต่อไป ที่พูดยาว ไปนิด ลูกหลานจะได้เข้าใจ ว่าเดี๋ยวจะคิดว่า เอ ความดับไม่มีเชื้อนี่มันดับกันตรงไหน ไปดับกัน ที่ร่างกายก็เอาไฟเผาแล้วก็ดับ ยังใช้ไม่ได้ มันต้องดับที่ใจ เพราะใจไม่มีสนิมเสียแล้วเป็นแก้วใส แล้ว ตอนนี้ท่านนิ่ง นิ่งไม่ยอมพูด พอนิ่งไปประเดี๋ยวหนึ่ง ท่านก็เลยบอกว่า “ไม่บอก” ใช้คาว่า ไม่บอก ก็เลยบอกว่าไม่บอกผมก็รู้ ท่านก็เลยว่ารู้แล้ว ถามทาไม ต่อมาท่านก็พูดว่า ถามให้พูดเอง ไม่พูด นี่การไม่บอกท่านนี่ ลูกหลานที่รัก หรือว่าท่านบอกว่ายังไม่ได้ มันก็เป็นการพูดเท็จ เพราะท่านได้ ท่านดับได้แล้ว หากว่าท่านจะบอกว่าได้ ก็บริษัทที่เดินไปเดินมาที่นั่งอยู่ด้วยกัน หลายคน มีคนหลายชั้น ไม่ควรจะบอก และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าผู้ถามเองก็เหมือนกัน จะ เป็นอะไรก็ช่างถามอย่างนั้นก็ไม่ควรบอก นี่เป็นอาการที่ไม่ควรบอก แต่เราก็สามารถจะรู้กันได้ ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นฝูงลิง แต่ว่าผู้พูดจะเป็นหัวหน้าลิง แต่ว่าลิงก็มี จิตใจเหมือนกัน หรือจะเรียกกันว่าลิงก็มีหัวใจ ที่นี่ลิงมีหัวใจ ลิงก็สามารถใช้หัวใจให้เป็น ประโยชน์เหมือนอย่างคนได้เหมือนกัน ดีไม่ดี มนุษย์เสียอีกหรือว่าคนเสียอีก ยังใช้ใจได้ไม่ เสมอลิงก็ยังมีอยู่ ที่เข้าใจในคาสั่งสอนขององค์สมเด็จพระบรมครูยังไม่แน่ชัดนี้ก็ยังมีถมไป ดีไม่ ดี ลากเอาคาสั่งสอนขององค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาไปเป็นการค้า ไปเป็นการขู่พรรค พวก อวดตัวว่าเป็นผู้รู้ เป็นนักปราชญ์ เป็นอย่างนี้องค์สมเด็จพระโลกนาถไม่สรรเสริญ และ ต่อมาแล้วก็คุยกันไป คุยไปคุยมาท่านก็ถามว่า เออ ลืมถามไปว่า ว่านี่เป็นอาจารย์แผนกไหน ที่ เขาถามกันอย่างนี้นะลูกหลาน ที่ท่านถามแบบนี้เพราะอะไร เพราะว่าหลวงตา หลวงปู่ลิงนี่เคย ฝึกมาบ่อยๆ มีพระก็ดี มีฆราวาสก็ตาม บางทีเข้ามาถึงสานักแล้วหรือมาถึงอาศรมแล้วเขาก็บอก ว่า เอาเป็นอาจารย์สอนสมถะ อาจารย์สอนวิปัสนา เป็นครูเป็นอาจารย์สานักโน้น สานักนี้ เขา แสดงตนกันเป็นแบบนั้น นี่หลวงพ่อวัดน ้าบ่อหลวงท่านก็เคยพบแบบนี้เหมือนกัน ว่าเวลาเข้าไป ก็ไปรายงานตัวว่าเป็นอาจารย์แผนกนั้นเป็นอาจารย์แผนกนี้ ท่านจึงได้ถาม บอกว่าลืมถามไปว่า เป็นอาจารย์แผนกไหน ความจริงบอกหรือไม่บอกท่านก็รู้ พระประเภทนั้นน่ะไม่มีทางโกหก เพราะใจไม่มีสนิมเสียแล้วเป็นแก้วใส ไอ้ใจเป็นแก้วใสนี้มันเปรียบได้กับแว่นตานะลูกหลานที่ รัก แว่นตาของเราเป็นกระจกใส ถ้าหากปล่อยให้โคลนตมทั้งหลาย หรือ สีทั้งหลายมาพอก กระจกจนมืดมิดสนิท เราก็ไม่สามารถจะมองอะไร ไม่เห็น ตานี้ถ้าหากเราขับสิ่งสกปรกโสโครก