ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

107 ๑. ทรงพรหมวิหาร ๔ ๒.เว้นอคติ ๔ ๓. มีศีลบริสุทธิ์ ๔. ระงับนิวรณ์ ๕ แล้วก็ ๕. ตัดสังโยชน์ อันนี้ลิงกราบไหว้ได้สบาย และก็พอใจในการต้อนรับ ถ้าหากว่าท่านผู้มาแบกเอาโลก ธรรมมาเต็มที่ นิยมโลกเต็มอัตราบารมีที่เคยทามาแต่กาลก่อน และก็ไม่เพิกถอนวางไว้ละก็ ระวังๆ ระวังหน่อย เจ้าลิงมันจะตะคอกเอา เพราะลิงนี้ ใครจะว่ามันยังไงมันก็ไม่เสียนิสัยแล้ว เพราะนิสัยมันเป็นลิง ความเสียหายมันมีน้อย อันนี้พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าไปสถานที่อื่น เห็นท่านมี จริยาเรียบร้อย ก็เกรงว่าท่านทั้งหลายมาสู่สานักของลิง ก็จะเป็นบาป ก็มานั่งคิดกันว่า แหม อ้าย สานักของลิงนี่ เวลานี้ใครเขาก็ลือกันว่าอาศรมฤาษี ลิงดา อยากจะมาคุยกันบ้าง อยากจะมาหา บ้าง พอมาแล้วคิดว่าจะมีจริยาเรียบร้อย น่ารัก สงบเสงี่ยม กลับมา โอ้โฮ ดูอาการเป็นลิงถุงไป หมด ก็มานึกไปว่า เอ๊ะ สาวกขององค์พระบรมสุคต ทาไมเป็นอย่างนี้ แล้วดีไม่ดี ท่านก็จะไปนั่ง สร้างบาปกันขึ้น ไปนั่งนึกนินทาลิงกัน ไอ้บาปมันจะเข้าถึงตัว คนที่ไม่ถูกนินทาเลยไม่มีในโลก ท่านนินทาเท่าไร ลิงก็ไม่สะเทือน และก็ไม่มีความเดือดร้อน แต่ว่าท่านนะซิ ท่านผู้นินทาที่จะ ลาบาก คือ ๑. มันเสียเวลาการงานของท่าน ๒. อารมณ์ใจของท่านเศร้าหมอง จิตเต สงฺกิลิฏฺเฐ ทุคติ ปาฏิกงฺขา พระพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า ถ้าอารมณ์ใจของเราเศร้าหมองเวลาตายก็ไปสู่ทุคติ นี่ไม่ได้ขู่ท่านผู้อ่าน แต่ว่าพูดให้ฟัง ยังไงๆ ท่านก็รักษากาลังใจของท่านให้บริสุทธิ์ผุดผ่องก็แล้วกัน ไม่ต้องมาห่วงฝูง ลิง ลิงฝูงนี้จะไปนรก จะไปสวรรค์ จะไปนิพพาน ก็เป็นเรื่องของฝูงลิง พระพุทธเจ้ากล่าวว่า อัตต นา โจทยตตาน ขอให้ท่านทั้งหลายพยายามตรวจนิสัย อัธยาศัยความรู้สึกของใจของตัวเองเป็น สาคัญ พยายามหาจุดบกพร่องของใจ อย่าไปหาความดีของใจ ถ้าเราหาความดีของใจ เราจะไม่ พบดี เราจะไม่พบดี ตรงไหนเพราะว่าไอ้ใจมันชั่วตรงไหนเราไม่ดูมัน เราไม่อุดเรือตรงที่มีรูรั่ว