ฤาษีทัศนาจร เล่มที่ ๑

101 บทที่ ๙ ประสพกำรณ์ที่พระธำตุหริภุญไชย เมื่อได้คุยกันถึงความเป็นมาของพระธาตุหริภุญไชยเรียบร้อยแล้ว นั่นเป็นระยะของ ตอนต้น และก็การทานุบารุงพระธาตุหริภุญไชยนี้ ตามที่ทราบมาว่าพระนางจามเทวีทนุบารุง วาระหนึ่ง แล้วก็การที่สวยสดงดงามที่สุดนี่ก็เป็นเรื่องราวของพ่อขุนเม็งราย พ่อขุนเม็งรายได้ ช่วยทนุบารุงพระธาตุหริภุญไชยให้เป็นไปตามความประสงค์คือ เต็มศรัทธาของพระองค์ วันนั้น เมื่อเดินทางไปถึงพระธาตุหริภุญไชย บรรดาพุทธบริษัททั้งหลายที่มี จิตประกอบไปด้วยศรัทธา จะเรียกว่าบรรดาญาติและมิตรทั้งหลายก็เห็นจะดี เพราะว่าตรงตามความเป็นจริง แล้วก็บรรดา พุทธบริษัทชายและหญิงทั้งหมดที่ปรากฏว่าที่ไปร่วมกันไม่มีใครอื่นไกลเลยนอกจากญาติและ บุคคลที่มีความสัมพันธ์กันมาในอดีตชาติ เมื่อเข้าไปนมัสการพระบรมสารีริกธาตุ ก็เรียกว่า ไหว้พระพุทธเจ้านั่นเอง ขณะที่ก้มลงกราบครั้งแรกก็ปรากฏเป็นภาพของพระพุทธเจ้าและภาพ ของพระอรหันต์ทั้งหลายที่มีส่วนเกี่ยวข้อง และตลอดจนกระทั่งบุคคลทั้งหลายผู้มีความ เกี่ยวข้องในการทนุบารุงสถานที่นี้ทั้งหมดทุกสมัยปรากฏกายภาพชัด บางท่านก็เป็นพระ บาง ท่านก็เป็นพรหม บางท่านก็เป็นเทวดา มาแสดงความชื่นชมยินดีเป็นอย่างมาก และก็มีเทวดา ท่านหนึ่งบอกว่า ท่านที่ทนุบารุงพระธาตุในที่นี้ รายแรกก็ได้แก่พระเจ้าอาทิจจ์นั่นเป็นเชื้อ รามัญคือเป็นมอญนั่นเอง แล้วคนที่มานี่ที่เป็นเชื้อสายพระเจ้าอาทิจจ์ก็มีอยู่ ที่เรามานั่งล้อกันที หลังว่า ธิดารามัญกาสรวล หรือว่าธิดารามัญเสียใจน้อยใจ บุคคลที่จะเป็นใครก็ไม่ขอจะบอก เพราะว่าเป็นคนที่ทรงเกียรติ ปรากฏว่าหลังจากที่นมัสการพระธาตุหริภุญไชยแล้ว เธอก็มีอาการ แปลกไป มีความน้อยใจเสียใจอะไรบางอย่าง เพราะว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเก่าๆ เล่าไปแล้วไม่รู้ เรื่อง เมื่อนมัสการพระธาตุหริภุญไชยเสร็จ ความปลาบปลื้มดีใจของบรรดาท่านพุทธบริษัท ทั้งหลายที่มีในองค์พระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็รู้สึกว่าเพียบพร้อมอิ่มเอิบไป ตามๆ กัน หลังจากนั้นจึงได้ยกขบวนกันไปวัดพระบาทตากผ้า จังหวัดลาพูนในเขตอาเภอป่าซาง ที่จริงสิ่งที่เราพูดนี่ก็เป็นเรื่องของจังหวัดลาพูนอยู่แล้ว สาหรับวัดพระบาทตากผ้านี่เคยพูดมาแล้ว